وقتی عاشق یک قطعه زیورآلات طلا می شوید و تصمیم به خرید آن می گیرید، فقط آن قطعه را نمی خرید، بلکه روی طرحی سرمایه گذاری می کنید که توسط طراح مفهوم سازی شده است.
- طلای خالص به شکل خام کاملاً نرم است و باید به اندازه ای به آن ناخالصی اضافه کرد (در بازار ایران
عیار طلا با توجه به میزان افزودن ناخالصی ها 18 می باشد) تا بتوان زیورآلات با طراحی پیچیده را از آن ساخت. و اینکار معمولاً با ترکیب طلا با فلزات خاص انجام می شود, این عمل طلا را قوی تر (و بنابراین بادوام تر) می کند, همچنین برای رنگ کردن طلای زرد به طلای رزگلد یا طلای سفید استفاده می شود.
- بنابراین، با پرداخت هزینه، فقط برای طراحی هزینه نمی‌کنید، بلکه یک قطعه قوی‌تر و بادوام‌تر با سنگ‌های قیمتی دریافت می‌کنید (در صورت استفاده، آن‌ها به شکلی بریده می‌شوند که طراحی را به بهترین شکل نشان می‌دهد). خلوص طلا (اعم از 14عیار، 18عیار یا 22عیار) و وزن طلا، همه در تعیین هزینه های ساخت نقش دارند. طبیعتاً، اگر عنصر طراحی پیچیده‌تر باشد، سرمایه‌گذاری و هنر بیشتری برای ساخت آن وجود خواهد داشت، بنابراین، هزینه ساخت آن نیز ممکن است بر این اساس متفاوت باشد.
- ساختن قطعات جواهرات از یک شمش طلا مستلزم ذوب طلا، برش و شکل دادن آن به قطعه جواهر است، در این فرآیند ممکن است مقداری از طلا “هدر برود”. زیورآلاتی که دارای پایه ی جواهر هستند نیز می توانند منجر به هدر رفتن مقدار کمی طلا شود. جواهرسازان سنتی همیشه مبلغی برای مقدار هدر رفته طلا که معمولاً به صورت درصدی از مشتریان دریافت می شود، حفظ می کنند.
روش‌ها و فناوری مدرن مورد استفاده، عموماً در نحوه استفاده از طلا کارآمدتر هستند و میزان طلایی را که امکان دارد هنگام ساخت هدر برود را به حداقل می‌رسانند.
